VIII spływ kajakowy Drwęcą

Tegoroczna, wiosenna susza zadecydowała o wybraniu Drwęcy, na nasz kolejny spływ kajakowy. Spaliśmy w Agroturystyce Sopień i w Brodnicy. Agroturystykę nad jeziorem Sopień możemy polecić całym sercem! Właścicielka Pani Ola jest bardzo ciepłą i gościnną osobą. Jedzenie jest tu niesamowite! Można tu również kupić domowe przetwory. Panuje tu uroczy spokój, który na chwilę naszego pobytu został zaburzony absolutnie.
Nasz przedłużony weekend zaczęliśmy gitarowym wieczorem przy ognisku.

Następnego ranka wywieziono nas do Nowego Miasta Lubawskiego gdzie rozpoczęliśmy naszą kajakową przygodę. Pogodę mieliśmy wspaniałą.

Fot. J. Piątkowski 

Fot. S. Maroń

Psy sprawowały się świetnie.

Fot. S. Maroń

Po pierwszych dziesięciu minutach pierwszy pojedynczy kajak wywinął oberka na ukrytej pod wodą kłodzie.

Fot. M. Przybylska

Jeżeli ktoś myśli, że okazaliśmy współczucie ofierze losu to jest w ogromnym błędzie!
Drwęca okazała się być niezwykle piękną rzeką. Brzegi porośnięte bujną roślinnością przypominały ogród botaniczny.

Obserwowaliśmy ptactwo przeróżnej maści i cały czas towarzyszył nam zapach wszechobecnej mięty. Rzeka meandrowała bez przerwy i musieliśmy każdego dnia pokonywać przeszkody w postaci zwalonych drzew. Jedynym minusem było bardzo mało miejsc gdzie mogliśmy zatrzymać się na popas.

Na ogół brzegi Drwęcy były wysokie i niedostępne.

Fot. J. Piątkowski

Woda była delikatnie mówiąc rześka. Dobrowolnie kąpali się tylko twardziele. Do championów należały oczywiście nasze psy, które dla odmiany nie wychodziły z wody podczas postojów. Mieszkańcy okazali się bardzo sympatyczni i gościnni. Kiedy przepływaliśmy przez Brodnicę byliśmy witani entuzjastycznie. Brodniczanie są bardzo dumni ze swojego miasta, które warto jest zwiedzić, szczególnie pod kątem historycznym.

Fot. S. Maroń

Prawa miejskie uzyskano w XIII wieku. Przez ponad 150 lat należała do zakonu krzyżackiego, który zostawił po sobie zamek z fortyfikacjami. Niestety można obejrzeć tylko pozostałości po krzyżackich budowlach. Rynek brodnicki ma niespotykany kształt trójkąta. Jest bardzo zadbany. Można tu odpocząć na ławeczkach, lub zjeść w wybranej restauracyjce. Nam polecono restaurację DRUKARNIA, w której zjedliśmy wyśmienite żeberka i chłodnik.
Reasumując: w ciągu trzech dni zrobiliśmy 75 kilometrów.
Zaliczyliśmy cztery wywrotki.

Zjedliśmy kilka ton jedzenia i dostaliśmy paraliżu mięśni brzucha z powodu ciągłego ryczenia ze śmiechu.

Jezioro Śniardwy- piękne i groźne

Największym jeziorem w Polsce jest polodowcowe jezioro Śniardwy, które znajduje się w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Mimo sporej powierzchni ( 113,4 km2 ) nie jest to głęboki zbiornik ( średnia głębokość wynosi niecałe 6 metrów). W wielu miejscach, pod powierzchnia wody, kryją się głazy narzutowe.
Decydując się na żeglugę, po tym akwenie, należy trzymać się wyznaczonych szlaków żeglugowych. Niejedna nieodpowiedzialna załoga, za lekceważenie tego jeziora, zapłaciła wysoką cenę.
Warunki pogodowe, na Mazurach, potrafią zmieniać się błyskawicznie.
W 2007 roku na jeziorze Mikołajskim i Śniardwach wiał wiatr z prędkością 130 km/h (czyli 12 w skali Beauforta!) Poprzewracał i zatopił kilkadziesiąt łodzi. Zginęło 12 osób. Armagedon trwał tylko 10 min.!
Będąc na Bełdanach nie mogliśmy odmówić sobie radochy zjawienia się na Śniardwach.

Tym bardziej, że towarzyszyła nam ulubiona pogoda żeglarzy: wiał dobry wiatr, a słońce wyglądało zza chmur. Spędziliśmy tu cały dzień opływając stare kąty. Wreszcie TES 32 Dreamer, na którym płynęliśmy, pokazał, że potrafi nieźle pływać!

Przed wieczorem, z wielką niechęcią opuściliśmy Królową Mazur i zatrzymaliśmy się, na noc, w  Popielskim Rogu, gdzie załogi przy ognisku opowiadały swoje historie.