Porto Spilia

Jeśli ktoś chce poznać najbardziej przyjazne miejsce na Morzu Jońskim to powinien zawinąć do Porto Spilia. 

Wpływając tutaj od razu widać, że dbałość o łodzie jest na najwyższym poziomie. Wszędzie są rozstawione muringi i zawsze ktoś z rodziny właścicieli czeka na kei aby pomóc przy cumowaniu. Kilka lat temu  zawinęliśmy tu przy bardzo wietrznej pogodzie. Byliśmy zdziwieni widząc chłopaka na pontonie, który pokazywał łodziom gdzie najlepiej cumować, a na brzegu stała ekipa z wyjętym muringiem, gotowym do podania przypływającym żeglarzom. 

Zatoczka koło mariny jest wielce urodziwa.

Miasteczko na górze ma niesamowity widok na wyspy z ich zatokami.

Tawerna przy samym brzegu nie zachwyca architekturą. Jest to sporych rozmiarów hangar. 

Nie należy się tym zrażać i szukać tawerny po drugiej stronie zatoczki. Stoliki tutaj stoją na plaży przy samym brzegu ( co ja uwielbiam ), żarcie jest wyśmienite, a rodziny ciężko tu pracujące tworzą fantastyczną atmosferę. Jeden z braci o wyglądzie troglodyty jest tu wszechobecny. Jeśli ktoś mu podpadnie to ma przechlapane, a jeśli kogoś pokocha to na zabój!

Nasze kapitanostwo i my na szczęście należymy do drugiej grupy. 

W super nastrojach zasiadamy przy stolikach. Objadamy się jak zawsze tutaj nieprzyzwoicie. Ku naszemu zdziwieniu, mimo późnej pory, między stolikami maszeruje mewa.

Zajada się rzuconymi kawałkami ryby ( natomiast gardzi chlebem). Okazało się, że była znaleziona w maju będąc małym pisklaczkiem. Wyszykowano jej pudełko i dbano o nią karmiąc małymi rybkami! Dziś ptaszysko dostosowało się do trybu życia tawerny i jej gości. Nie sypia nocami jak jej pobratymcy, tylko towarzyszy ludziom do późnych godzin nocnych. Tym razem maszerowała po tawernie i kei jeszcze o 3 w nocy! Ciekawe czy zacznie wreszcie latać, bo w tej chwili widać, że jest zadowolona z życia i nie myśli o wznoszeniu się w niebo.

Po porannej kawie ( tak koło 12 ) opuszczamy z żalem to przyjazne miejsce.

Czas płynąć w kierunku Lefkady.