Pies na kajaku?! A dlaczego nie?

Każdy kto płynie na coś co się nazywa spływ kajakowy powinien się starannie przygotować.

 A jak przygotować psa? Oczywistym jest, że należy wziąć mu jedzenie. Ja podzieliłam suchą karmę na porcje w workach foliowych i oczywiście zabrałam składaną silikonową miskę. Przeczytałam w internecie, że koniecznie trzeba kupić odpowiedni kapok i tak też uczyniłam. Próbne zakładanie nie robiło na suni żadnego wrażenia więc jeden problem mieliśmy z głowy.

Demi jest niezwykle żywym ośmiomiesięcznym szczeniakiem. Na dodatek zorientowaliśmy się w czerwcu, że boi się wody. Pies w naszej rodzinie skazany jest na miłość do wody! Na szczęście w tym roku mieliśmy od początku wakacji upalną pogodę więc cała rodzina rozpoczęła wodną edukację sierściucha. Odkrycie, że woda może być doskonałą zabawą nastąpiło dosyć szybko. 

Pobyt na motorówce ku naszemu zdziwieniu również sprawiał jej prawdziwą radochę. 

Mimo, że umiała pływać to o pływaniu samodzielnym nie mogło być mowy! W momeńcie kiedy pies tracił grunt pod łapami następował szybki powrót na płytką wodę. Nie pomogło wspólne pływanie z nami, ani wspólne wodne harce z psem naszych znajomych. 

Postanowiliśmy wykorzystać styropianową platformę. Początkowo sunia  leżała "przyklejona" do platformy.

Po kilku minutach oswojenia podniosła łeb.

 A potem swobodnie stała rozglądając się ciekawie. 

Kiedy zaczęłam ją nawoływać z pomostu i robić dziki, głośny taniec  (jak zwykle trzeba było zrobić z siebie wariata!) samodzielnie wskoczyła do jeziora! 

Płynęła co prawda rozpaczliwcem, chlapiąc sobie wodą po oczach, ale był to niesamowity sukces. Po kilku sekundach sama weszła ponownie na platformę i znowu powtórzyła samodzielny skok. Powrót na ląd był znacznie spokojniejszy. 

Następnym etapem był kajak. Pierwszego dnia okazało się, że samo płynięcie nie jest problemem. Natomiast wsiadanie Demi było katastrofą. Właściwie nie było żadnego wsiadania tylko wepchnęliśmy ją na siłę!?  W związku z tym wcześnie rano, co dziennie przed pracą pływałam z psem kajakiem. Na drugi dzień samodzielnie zaczęła wskakiwać i wyskakiwać! Byłam szczęśliwa, że zaczęło to sprawiać suni przyjemność. I to było wszystko co udało nam się zrobić przed trzydniowym spływem kajakowym. 

Pierwszego dnia okazało się, że o kapoku możemy zapomnieć. Trzymanie w nim, cały dzień, czarnego owczarka niemieckiego, przy temperaturze w cieniu +35 stopni, zakrawało na czysty sadyzm! Na szczęście stan wody w Bugu nie przekraczał metra i nurt był bardzo spokojny. 

Pies przy swoim ruchliwym charakterze sprawował się fantastycznie.

            fot. J. Soliński

 Kiedy zaczynała się kręcić zatrzymywaliśmy się wszyscy (10 kajaków) na postój. 

        fot. J. Soliński

Podczas przerwy my odpoczywaliśmy, a szczeniak szalał w wodzie. 

Kiedy była zmęczona wskakiwała do kajaka i spokojnie siedziała lub spała przez pewien czas. 

Skok z rzeki mokrego, długowłosego psa owocował dużą ilością wody w naszym bolidzie. 

          fot. J. Soliński

Oprócz tego po akrobatycznym skoku zwierzak musiał się, przynajmniej dwukrotnie otrzepać z wody. 

               fot. J. Soliński

Dzięki temu byliśmy kompletnie mokrzy. Na szczęście przy panującym upale sprawiało nam to radochę! 

. Płynięcie na kajaku było dla Demi niezłą szkołą życia. Oswoiła się fantastycznie z wodą i musiała nauczyć się opanowywać swój temperament podczas płynięcia, a na postojach mogła szaleć do woli. 

Mimo wcześniejszych obaw byliśmy zachwyceni obecnością psa na naszej wyprawie.