Kampinos nasz!

O 11 zjechaliśmy się niemal jednocześnie na parkingu w Palmirach, co było cudem (zawsze ktoś się spóźnia). 

Zostawiliśmy nasze bolidy i grupą osiemnastu osób z psiakiem o  imieniu Kubuś wyruszyliśmy w doskonałych nastrojach. 

Pogoda była fantastyczna, a widoki równie wspaniałe. 

Posiłek w lesie w tak doborowym towarzystwie- bezcenne. 

Po ośmiu kilometrach część grupy zawróciła, a twardziele poszli dalej. 

Przyroda za wytrwałość nagrodziła naszą grupę.

Natknęliśmy się na stado saren. Pod koniec trekkingu, nad Puszczą Kampinoską, pojawił się księżyc. Las i bagna przybrały charakter horroru. 

Dobrze,że nie byłam sama.. 

Po kilku godzinach dotarliśmy do parkingu. Przeszliśmy 25 km i byliśmy piekielnie głodni! 

Na szczęście nasi przyjaciele czekali na nas z bigosem i żurkiem. Nawet Kasieńka upiekła  chleb! W ciepłym domu rzuciliśmy się na pyszne jedzenie. To była prawdziwa nagroda za naszą wytrwałość! Z takimi wariatami można gonić ten świat!