Tutaj poczuliśmy prawdziwą magię Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia

Perfekcyjnie przygotowana Wigilia i atmosfera panująca podczas tych świąt spowodowała, że już planujemy następne święta w górach.

Wigilia w schronisku na Wierchomli była taka jaka powinna być: z opłatkiem, ciepłą atmosferą i oczekiwaniem przez dzieci, z nosem przy oknie, na dzwoneczki sań Św. Mikołaja. 

Tutaj to naturalne, że Mikołaj przyjeżdża saniami. Co prawda w pierwszej minucie pobytu Mikołaja powiało grozą kiedy usiłował usiąść na wiszącym fotelu, który uciekł spod pupy i Święty nakrył się nogami:))

                                

 Na szczęście  nic się nie stało i wszyscy zostali obdarowani prezentami. 

Dla mnie przebojem kulinarnym tego wieczoru była kutia.

Po obżarstwie rozpoczęliśmy kolędowanie. Józek grający na skrzypcach był lekko załamany naszymi głosami, ale musiał nas zaakceptować i już. 

W kolędowaniu uczestniczyły również bębny i bębenki. 

Gwiazdą wieczoru był śpiewający piesek Pan Leon. 

Nasze psy nie śpiewały, za to Szekla ukradła ze stołu pstrąga..

Na koniec ulepiliśmy sporego bałwana.

W Święta Bożego Narodzenia spędziliśmy absolutnie aktywnie.

Niektórzy byli na nartach.

Niektórzy na trekkingu z psami. 

Podczas drugiego dnia niemożliwym było poruszanie się po śniegu. Wzięliśmy ze schroniska rakiety śnieżne. 

                                    

Było to dla nas nowe doświadczenie. Pierwsze kilka minut chodzenie z wielkimi łopatami było  dziwne, ale z czasem stało się wielką przyjemnością. 

                                     

Dzięki rakietom zeszliśmy czarnym szlakiem do Wierchomli. 

Zrobiło się późno, a my nie mieliśmy latarek. Na szczęście pozwolono psom jechać na wyciągu krzesełkowym! Demi jechała dzielnie, natomiast młoda Szekla płakała całą drogę.

Kiedy wędrowaliśmy szczytem towarzyszył nam fantastyczny zachód słońca. 

W takich chwilach można zrozumieć co w naszym życiu jest najważniejsze. 

27 grudnia pożegnaliśmy nasz domek i schronisko. 

Podczas niezłej zadymki rozpoczęliśmy zejście do Szczawnika. 

Samochód terenowy schroniska zwiózł nam bagaże.

To były wspaniałe cztery dni i będziemy do tych chwil wracać nie raz. 

Teraz przed nami następny cudowny czas i przejazd do następnego miejsca..